O baroku u seniorów
19 kwietnia podczas spotkania słuchaczy tomaszowskiej filii Uniwersytetu Trzeciego Wieku wykład na temat kultury i sztuki baroku wygłosił Leopold Ćwieka z Zespołu Szkół nr 2.
Prelegent zarysował ramy chronologiczne nie tyle charakterystycznego stylu, co tendencji występującej we wszystkich dziedzinach sztuki, która przyjęła się na obszarze, gdzie klimat kultury, religii i polityki był zbliżony do włoskiego. Nurt ten połączył się z tendencjami i szkołami lokalnymi, tworząc nowe odniesienia i odmiany dzieł o narodowym charakterze. Macierzą i prekursorem baroku były Włochy odgrywające czołową rolę w jego rozwoju, by stracić ją z czasem na rzecz Francji. Barok pod względem założeń był prądem niekonsekwentnym. Artyści tworzący w tym duchu uważali się za spadkobierców renesansu, ale też naruszali jego zasady, poszukiwali nowych rozwiązań, reprezentowali zamiłowanie do niedopowiedzeń, śmiało łączyli w swych dziełach wszystkie dziedziny sztuki. Stąd też w ich utworach tryumfuje ostentacyjny przepych teatralny i patos. Barok miał oddziaływać silnie na zmysły i emocje, zachwycić widza, łączył się z ideą triumfu Kościoła. Okazałość i przepych zewnętrznych form służył celom propagandy religijnej. Sens nazwy tego nurtu - barroco - oznacza dosłownie nieforemną, dziwną perłę, zawiłość, niejasność w myśleniu o nikłej sile perswazji, przesadę, ekstrawagancję, a nawet absurdalność. Artyści tworzący w tej manierze wykorzystywali efekty świetlne, w poszukiwaniu nowych rozwiązań tworzyli niemal sceny teatralne. Dążyli do kreowania optycznych efektów, jak np. iluzji, perspektywy, prezentowali świadomie skłonność do przesady, konfrontowali cienie i światło, a najbardziej typowymi budowlami dla baroku były kościoły i wielkie ogrody rezydencjonalne. Po wprowadzeniu do architektury i sztuki baroku, który był bardziej gustem estetycznym i sposobem podejścia do życia, niż stylem, prelegent wykorzystując przekaz multimedialny przedstawił i omówił szereg dzieł baroku. Słuchacze UTW mieli dzięki temu okazję poznać charakterystyczne dla sztuki baroku budowle, jak: kościół Santi Agnese w Rzymie Fr. Borrominiego, kościół Sant Andrea al Quirinale L. Berniniego, Piazza Sant Ignazio F. Ragazziego, kościół Santa Luca e Martino da Cortone, bazylikę św. Jana na Lateranie Fr. Borrominiego, pałac w Wersalu J. Hardomina, pałac Schönbrun w Wiedniu B. Fischera i in. gmachy barokowe. Ponadto wykładowca przedstawił szereg dzieł malarskich pędzla Rembrandta, Vermeera, Caravaggia, Velazqueza i in.
erte
Fot.: Zbigniew Skawiński
