Uczniowie "Trójki" u studentów
Uniwersytetu Trzeciego Wieku
Od kilku lat pracuję w Szkole Podstawowej nr 3 im. doktora Janusza Petera w Tomaszowie Lub. To szkoła z tradycjami, istniejąca od 1964 roku. Imię doktora Janusza Petera nadano jej 26 listopada 1997 roku w dniu urodzin patrona. Od tamtej pory, to właśnie 26 listopada uroczyście obchodzimy Święto Szkoły. W tym roku przypada 120 rocznica urodzin naszego patrona.
We wrześniu, nasza szkoła została poproszona o oprawę artystyczną uroczystości inauguracji roku akademickiego Tomaszowskiego Oddziału Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Gdy dyrekcja powierzyła to zadanie mi, nie wahałam się co do wyboru tematu akademii. Postanowiłam przybliżyć postać naszego patrona znakomitego tomaszowskiego lekarza, regionalisty, humanisty i społecznika, który edukację cenił ponad wszystko.
Wiedziałam, że przygoda z UTW będzie doskonałą lekcją wychowawczą dla moich uczniów. Wszak realizujemy zagadnienia o miejscu seniora w naszym domu. Idea UTW nie była mi obca. Od kilku lat za pośrednictwem lokalnej prasy i Internetu śledzę poczynania ludzi, którzy już na emeryturze realizują różnego rodzaju przedsięwzięcia na czele z panią kierownik Jadwigą Skawińską. Z tą pełną ciepła osobą spotkałam się kilkakrotnie w celu ustalenia szczegółów występu. Z uśmiechem zatwierdzała moje pomysły, rozwiewała wątpliwości, rozumiała problemy - jak to nauczycielka.
Bardzo mi zależało, aby moje dzieci wypadły jak najlepiej, tym bardziej, że wśród tomaszowskich słuchaczy uniwersytetu są ich babcie, dziadkowie, sąsiedzi oraz emerytowane nauczycielki naszej szkoły.
Przygotowując scenariusz uroczystości starałam się, aby słowa narracji podkreśliły, że na wszelkie działania zmierzające do samorozwoju, poznawania świata nigdy nie jest za późno, zgodnie z myślą Paulo Coelho: Świat należy do ludzi, którzy mają odwagę marzyć i ryzykować, aby spełniać swoje marzenia. I starają się robić to jak najlepiej. Takim ludziom zawdzięczamy dzisiejszą siłę Trójki. Wychodząc z założenia, że historia jest nauczycielką życia, staramy się pielęgnować wspaniałe tradycje naszej szkoły i korzystać z mądrości ludzi, którzy ją tworzyli od podstaw i tych, którzy kontynuują to dzieło dzisiaj.
Całości dopełnić miały piosenki, trafnie dobrane przez nauczycielkę muzyki z naszej szkoły panią Monikę Kulczyńską.
Nadszedł dzień występu. 19 października w strojach galowych udaliśmy się do sali narad Urzędu Miasta. Zanim uczniowie zaprezentowali swój program, mieli okazję poczuć się jak prawdziwi studenci i wysłuchać wykładu pani Marii Goral. Następnie wystąpił chór Camerata. Obserwując twarze dzieci, widziałam, że są pod wielkim wrażeniem (moje spostrzeżenia potwierdziły ich późniejsze pełne zachwytu opinie na temat występu). Pan dyrektor Leszek Kodymowski odebrał dyplom uznania za współpracę między tomaszowskim UTW, a Szkołą Podstawową nr 3 w ubiegłym roku.
Moi uczniowie, początkowo onieśmieleni dostojną publicznością, powagą miejsca i sytuacji, spisali się na medal.
Na początek opowiedzieli o szkole i doktorze Januszu Peterze:
Co on zrobił swą ręką, nie sposób wyrazić.
Szpital, muzeum stworzył, pokonał nieufność
i nauczył tych ludzi, co bali się darzyć
siebie i drugich miłością, że przegniłe próchno
można jeszcze ocalić, wykorzystać, wydobyć.
Tomaszów nie był jego miejscem urodzenia,
ale Peter ukochał to miasto i ludzi.
i już go nie opuścił - tu szukał natchnienia
by budować świat z sercem - nad tym wciąż się trudził.
(frg wiersza Beaty Bender- uczennicy SP nr 3)
Kolejne recytowane teksty podkreślały, że dla całej społeczności szkolnej wielką wartość ma niezwykła uczciwość i odwaga, ofiarność, skromność i pokora naszego patrona.
Pozostawił po sobie Muzeum Regionalne i rozbudowany, dobrze działający szpital, a przede wszystkim pamięć, spuściznę duchową, szczególny dorobek intelektualny w dziedzinie medycyny. Wykształcił swoich następców, zaszczepił im pasję, umiłowanie do ziemi rodzinnej. Ponieważ szeroko rozumiana edukacja była dewizą życiową doktora Janusza Petera, a on sam stał się legendą Tomaszowa, jego imieniem nazwano naszą szkołę. To zobowiązuje, więc staramy się dokładać wszelkich starań, by nasi uczniowie choć w części stali się spadkobiercami jego idei i cnót. (frg opracowania autorstwa p. Grażyny Oleszczuk)
Następnie młodzież szkolna pożyczyła starszym kolegom - studentom wytrwałości w zdobywaniu nowych doświadczeń. Tak zwany Trzeci Wiek jest okresem, gdy kończą się obowiązki, rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju konsumować przebyte życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu, muzyką i widokiem tych, których się kocha. Kochać świat, sprzyjać światu. Słuszny wiek to niekoniecznie czas rozżalenia i goryczy. Może być piękny.
Nie bójcie się starości - wszak ona złota jest.
Przed Wami jeszcze życie, nie bójcie się więc jej.
Choć są na niebie chmury i wicher goni je,
nie bójcie się starości - gdyż w niej dużo uroku jest.
Tak przekonywali młodzi artyści, a na koniec wyśpiewali życzenia słowami piosenki Anny Jantar Troszeczkę ziemi, troszeczkę słońca.
Uczniowie schodzili ze sceny zadowoleni ze swego występu, nagrodzeni brawami publiczności, obdarowani koszem słodyczy. Uśmiechy na buziach dzieci, łzy wzruszenia w oczach seniorów utwierdziły mnie w przekonaniu o potrzebie integracji tych dwóch różnych pokoleń. To niejako potwierdzenie myśli Johna Donna: Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą; każdy stanowi ułamek kontynentu, część lądu.
Przed słuchaczami UTW wystąpili uczniowie SP nr 3 w składzie: Paulinka Łaba, Oliwia Beńko, Martyna Berdzik, Sara Brodowska, Weronika Krzaczek, Kasia Morwińska, Wiktoria Leńczuk, Karolina Natyna, Monika Ślepokura, Klaudia Woś, Paweł Skwarek oraz soliści: Julia Jadczyszyn, Martyna Skoczylas i Krystian Portka.
Fot.: Zbigniew Skawiński
